Retoryka

Lepiej jest Pani u niego w łożu?
Czy lepiej jego usta od moich smakują?
Czy tonie Pani w namiętności morzu?
Krew i emocje się w Pani gotują?

Co przekreśliło te wszystkie lata?
Czy jego mądrość i dobroci pokłady?
A może bogactwa mrocznego świata?
Czy to przyzwoliło do przyjaźni mej zdrady?

Jakże łatwo zapomnieć o latach oddania
Wyrzec się przysiąg czule złożonych
Przekreślić człowieka i jego starania
Śmiać się z zasad niegdyś bronionych

Wstyd mi za ciebie i twoje czyny
Nie umiem patrzeć już w twoje oczy
Nie ma już śladu tej dawnej dziewczyny
Za którą w największy ogień bym skoczył

Jakże nisko upadłaś, córo mądrości
Jak wiele hańby twe czyny zaznały
Czy to oblicze pełne ciemności
Jest tym co me serce i dusza niegdyś kochały?

Wstyd mi za siebie, bo jawnie zgrzeszyłem
Broniąc cię przed wilków stadami
Bo to co niechętnie niedawno odkryłem
Każe mi kroczyć za watahy śladami